سه ماه گذشت...

سلام پسر گلی مامان، عمر مامان، نفس مامان ، امروز 104 روزه شدی گل مامان ایشالا 120سالگیت پسرم، اینقد سرگرم تو شدم که دیگه نه وقت میکنم اینجا برات پست بذارم نه اینکه خاطراتتو بنویسم میدونم که بعدا حسرت میخورم ولی چه کنم خیلی سرم شلوغه، بابات وقتایی که خونه اس تورو کمکم میگیره تا من کارامو بکنم ولی وقتی نیست باید خودم هم کارامو بکنم هم مواظب نفس خودم باشم، الهی قربونت برم روز به روز بزرگتر میشی و دل مامان بابا رو بیشتر میبری، تو یه فرشته کوچولویی، هنوز باورم نمیشه که مامان شدم وقتی تورو کنار خودمون میبینم کلی خداروشکر میکنم که همچین پسر نازو سالمی به ما داده...

سه روز پیش یعنی 6 اسفند واسه اولین بار جغجغه رو تو دستت نگه داشتی دفه های قبل که میدادمش تو دستت مینداختیش زمین، امروز برای اولین بار خنده ی صدادار زدی همیشه خنده هات صدا نداشت، از وسطای دو ماهگیتم انگاری میخوای با مامانی حرف بزنی همش میگی اُ اُ یا میگی اَغو اَغو، ای جونم به فدای تو لحظه شماری میکنم واسه مامان و بابا گفتنت، دوس زود 6ماهه بشی بهت حریره بدم بخوری تازه تا اون موقع میتونی بشینی، آخی جیگر منی تو، تا گوساله گاو شود دل صاحبش آب شود:-)  این یه ضرب المثل قدیمیه، الهی که هیچوقت غم نبینی مامانم...

امر‌وز مامانی پیتزا درست کرد شیر پیتزا داشتی :-D